Վատ սովորություններ

Մի մարդ մտահոգված էր իր որդու վատ սովորություններով։ Նա օգնություն խնդրեց մի իմաստուն, ծեր մարդուց։ Ծեր մարդը տղային տարավ անտառ՝ քայլելու։

Քայլելու ժամանակ ծեր մարդը տղային մի փոքր ծաղիկ ցույց տվեց և խնդրեց նրան, որ այն հանի հողից։ Տղան հեշտությամբ այն հանեց, և նրանք շարուննակեցին քայլել։ Հետո ծեր մարդը տղային խնդրեց, որ տղան մի փոքր բույս հանի հողից։ Տղան մի քիչ ջանք գործադրելով այն հանեց։ Ծեր մարդը հետո խնդրեց, որ տղան մի թուփ հանի հողից, ինչը նա արեց։ Հետո խնդրեց, որ մի փոքր ծառ հանի, ինչը տղան շատ մեծ ջանքեր գործադրելով հանեց։ Վերջում ծեր մարդը խնդրեց, որ մի մեծ ծառ հանի տղան։ Բայց տղան ինչքան փորձեց, չկարողացավ հանել մեծ ծառը։

Ծեր մարդը նայեց տղային, ժպտաց և ասաց․

– Այսպես է իրավիճակը վատ սովորությունների

Աղբյուրը՝ այստեղ։

Թարգմանող՝ Մարկ Միկաիլ

Աշուն

Աշնանը տները լքում են միայն մեծացած երեխաները և թռչունները, ուրիշները վերադառնում են: Հանում են կոշիկները, իջեցնում են իրենց ուսերից ուսապարկը: Խոհանոցում շտապում են թեյնիկը դնել գազոջախին, և հենց այդ պահին կարծես ֆիզիկապես զգացվում է, թե ինչպես է տունը լցվում պատմություններով, որոնք հավաքվում էին հենց աշնան համար:
Աշունը մեր մասին իմանալու ժամանակն է՝ ինչքան թեյ է հարկավոր տաքանալու համար: Ինչքան գրկախառնություն է պետք, որպեսզի չվախենամ:

Որոշ բաներ պետք է վերհիշել ամեն աշուն: Օրինակ, որ դու ողջ ես և որ հնարավորություն ունես վառ գործերի, բառերի, հնարավորություն՝ հանելու սիրտը սառը կոկոնից:

Կարևորը՝ մի՚ կանգնիր: Բռնիր նրա ձեռքը, ում սիրում ես, խաղող քաղիր, բարձիդ տակ խխունջ պահիր, ուրիշներին հյուրասիրի խնձորներով և կառամելով, մի՚ հաշվիր օրերը մինչ գարուն, ավելի լավ է քեզ հաջողակ հաշվիր և քո տունը տաքությամբ լցրու:

Աշխարհը աչքերը փակում է լույսից, որբ դու խաղում և ծիծաղում ես:
Իսկ մնացած պլանները դու կարող ես տեղափոխել:

Թարգմանությունը՝ Ագապե Եիսաղոլի
Աղբյուրը՝ pritchi.ru

Անհաջողակ գողը

Մի հարուստ քաղաքում ապրում է մի մարդ, ով իր փողը վաստակում է միայն գողություն անելով։ Նա վարպետորեն կատարում է իր գործը։

Մի օր նա տեսնում է մի մարդ, ով ոսկերչական խանութից դուրս է գալիս մի մեծ, ծանր, վրան զմրուխտով ոսկուց մատանիով։ Գողը նրան հետևավում է մինչև գնացքի կայարան։ Այնտեղ մարդը գնում է տոմս մոտակա քաղաքը գնալու համար։ Գողն էլ է գնում տոմս և ամեն ինչ անում է, որ նույն խցի մեջ լինեն։ Ճանապարհը տևելու էր հինգ ժամ։

Երբ գնացքը շարժվում է, մարդը գնում է պետքարան։ Գողը սկսում է նրա ճամպրուկն ու շորերը քչփորել, բայց այնպես, որ մարդը չհասկանա։ Բայց ինչքան նայում է, մատանին չի գտնում։

Մարդը հետ է գալիս պետքարանից, բայց ոչ մի բան չի նկատում։ Որոշ ժամանակ հետո քնում է։ Գողը որոշում է նորից փնտրել։ Բայց ինչպես առաջ՝ չի հաջողվում։ Գողը շփոթված քնում է։

Երբ հասնում են քաղաք, դուրս են գալիս կայարան և իրար կողք քայլում են։ Գողը ասում է․

– Ես արհեստավարժ գող եմ։ Քեզ հետևում էի, որովհետև քեզ տեսա ոսկերչական խանութից մի մեծ մատանիով դուրս գալուց։ Ամեն տեղ նայել եմ, բայց չգտա այդ մատանին։ Ու՞ր է։

Մարդը բարի ժպտաց ու ասաց․

– Ես գիտեի, որ դու գող ես, որովհետև քեզ ոսկերչական խանութում նկատել էի։ Մատանին դրել եմ գրպանիդ մեջ։

Աղբյուրը՝ այստեղ։ Թարգմանված է ռուսերենից։
Թարգմանող՝ Մարկ Միկաիլ։

Թիթեռները և կրակը

Երեք թիթեռ, մոտենալով տաք մոմին, սկսեցին քննարկել կրակի բնույթի մասին: Մեկը, թռչելով կրակի մոտ, վերադարձավ և ասաց.

-Կրակը լույս է տալիս:

Մյուսը կրակին ավելի մոտ թռավ և վնասեց իր թևը: Վերադառնալով հետ՝ նա ասաց.

-Այն վառվում է!

Երրորդը կրակին շատ մոտ թռավ, անհետացավ կրակի մեջ և չվերադարձավ: Նա իմացավ այն, ինչ ուզում էր իմանալ, բայց արդեն չէր կարող պատմել այդ մասին մնացածին:

Ստանալով գիտելիքներ զրկվում է նրա մասին խոսելու հնարավորությունից, դրա համար իմացողները լռում են, իսկ խոսացողները չգիտեն:

Թարգմանությունը՝  Սոնա Շահբազյանի

Աղբյուրը՝ https://pritchi.ru/id_251

Նապաստակը և կրիան

Կար մի նապաստակ, որը միշտ գլուխ էր գովում, թե ինչքան արագ նա կարող է վազել։ Հոգնելով նրա մեծամտությունից՝ կրիան նրան հրավիրում է մրցելու։ Անտառի բոլորը կենդանիները հավաքվեցին, որպեսզի նայեն։

Նապաստակը սկսեց վազել: Մի քիչ հետո դադարեց, նայեց հետ և ասաց․

– Ինչպե՞ս ես կարծում, որ դու այս մրցումը կհաղթես, եթե այդքան դանդաղ ես քայլում։

Նապաստակը ձգվեց ճանապարհի կողքին և քնեց՝ մտածելով, որ հանգստանալու շատ ժամանակ կա, մինչև կրիան իրեն կհասնի։

Կրիան քայլեց ու քայլեց, երբեք չդադարելով, մինչև հասավ վերջնագծին։

Մրցումը դիտող կենդանիները կրիայի համար այնքան բարձր ծափահարեցին, որ նապաստակը արթնացավ։ Նապաստակը նորից ձգվեց և շարունակեց վազել, բայց հետո հասկացավ, որ կրիան արդեն հաղթել է։

Աղբյուրը՝ այստեղ
Թարգմանությունը՝ Մարկ Միկաիլի
Թարգմանված է անգլերենից

Պղնձե կոպեկի արժեքը

Մահաթմա Գանդին համարվում է Հնդկաստանի հայրը, և շատ կարևոր մարդ։ Այս պատմվածքը ցույց է տալիս շատ պատճառներից մեկը, որի համար նրա անունը Մահաթմա (բարի հոգի) է։

Մի անգամ Գանդին գնացել էր ճամփորդության, որպեսզի տարբեր քաղաքներից և գյուղերից փող հավաքի՝ աղքատներին օգնող կազմակերպության համար։ Նա գնաց շատ տեղեր և վերջապես հասավ Օրիսա։

Այդտեղ նա ելույթ ունեցավ՝ ժողովրդին բացատրելով իրավիճակը։ Ելույթի վերջում, մի շատ ծեր կին՝ թեքված մեջքով, մաշված շորերով, սպիտակ մաշկով և կնճիռներով վեր կացավ և խնդրեց կամավորներին, որ նրանք տանեն Գանդիի մոտ։ Սակայն կամավորները կնոջը կանգնեցրեցին։ Կինը չհուսահատվեց և նրանց հետ կռվելով հասավ Գանդիին։

Կինը հանեց մի պղնձե կոպեկ և դրեց Գանդիի ոտքերի մոտ։ Հետո նա հեռացավ բեմից։

Գանդին շատ զգուշորեն վերցրեց կոպեկը։ Կազմակերպության գանձապահը խնդրեց, որ իրեն տա կոպեկը, սակայն Գանդին հրաժարվեց։

– Ես պահում եմ հազարավոր ռուփիներ, – ասաց գանձապահը – բայց դու ինձ չես վստահում մի պղձե կոպե՞կ։

Գանդին ասաց․

– Այս կոպեկը շատ ավելի թանկ է, քան այդ հազարավորները։ Եթե մարդը ունենա հազարավոր ռուփիներ, ապա նրա համար հազարը կամ երկու հազարը նշանակություն չի ունենա։

Այդ կոպեկը կնոջ միակ ունեցքվածքն էր։ Նա չէր կարող առնել լավ շորեր կամ ուտելիք, սակայն նա տվեց ամեն ինչ, ինչ ուներ։ Դրա համար Գանդին համարեց այդ կոպեկը շատ թանկ։

Աղբյուրը՝ այստեղ։ Թարգմանված է անգլերենից։

Թարգմանությունը՝ Մարկ Միկաիլ

Խնձորներով լի արկղը

Մի մարդ գնեց իր համար նոր տուն՝ մեծ, գեղեցիկ և տան կողքին մրգատու մի այգի: Իսկ կողքին՝ հին տնակում, ապրում էր մի նախանձ հարևան, ով միշտ փորձում էր փչացնել նրա տրամադրությունը. մեկ աղբ էր թափում դարպասների տակ, մեկ ինչ-որ մի վատ բան էր անում:

Մի անգամ մարդը արթնացավ լավ տրամադրությամբ, մոտեցավ պատշգամբին, իսկ այնտեղ՝ դույլ կար լանջով: Մարդը վերցրեց դույլը, թափեց թափոնը, դույլը մաքրեց, փայլեցրեց, հավաքեց իր ամենամեծ, հասած և համեղ խնձորները և գնաց հարևանի մոտ: Հարևանը լսեց դռան թխկոցը, չարաբաստիկ մտածեց. «Վերջաես ես ձեռք բերեցի նրան»: Բացեց դուռը վեճի հույսով, իսկ այդ մարդը նրան մեկնեց խնձորներով լի դույլը և ասաց.

-Ով  ինչով հարուստ է, դրանով էլ կիսվում է:

Թարգմանությունը՝ Սոնա Շահբազյանի

Աղբյուր՝ pritchi.ru

Չի կարելի բոլորին փրկել

Մի անգամ ալիքը բերեց շատ ծովային աստղեր: Սկսվեց արտահոսք, և նրանց մեծ մասը սկսեցին չորանալ արևի տակ:

Ափին քայլող տղան սկսեց այդ աստղերին գցել ջուրը, որպեսզի նրանք կարողանան շարունակել իրենց կյանքի ուղին:

Նրան մոտեցավ մի մարդ և հարցրեց.

-Ինչ՞ու ես դու դա անում: Դու չես կարող փրկել այս բոլոր արարածներին, նրանցից մեծ մասը շուտով սատկելու են, քո փորձերը ոչինչ չեն փոխի:

-Իհարկե, ես չեմ կարող փրկել բոլորին…

Տղան վերցրեց հաջորդ ծովային աստղը, մտածեց մի պահ, գցեց այն ծովը և ասաց.

-Բայց իմ փորձերը շատ բան փոխեցին… այդ աստղերի համար:

Թարգմանությունը՝ Սոնա Շահբազյանի

Աղբյուրը՝ pritchi.ru

Քայլել հետքերով

Տարեց  ուսուցիչը կանգնեցրեց աշակերտին, որը որոշել էր կտրել անկյունը և վազել կտրված խոտերի վրայով:

-Բացատրիր ինձ,-նա դիմեց ուսանողին,-ի՞նչ է նշանակում վազքուղի:

-ի՞նչ նկատի ունեք:Այդ բառը շատ իմաստներ ունի,-ամաչեց երիտասարդը:

-Ես նկատի ունեմ այն ճանապարհը, որով դու անցնում ես: Այն կառուցել են լավ մարդիկ և լավ ու իմաստուն մարդիկ են անցել այդ տեղով,-ուսուցիչը մատով ցույց տվեց խոտերի կողքի վազքուղին:

Աշակերտը հասկացավ իր սխալը և շտապեց իջնել կանաչապատ տարածք:

-Այո, ուսուցիչ,կներե՛ք,- ասաց նա – այդպես խոտերի համար ավելի լավ կլինի:

-Այդպես ավելի լավ կլինի քեզ համար – նշեց ուսուցիչը:

Թարգմանությունը՝ Սոնա Շահբազյանի

Աղբյուրը՝ pritchi.ru

Ուժեղ կամ թույլ

Թարգմանված է անգլերենից։ Աղբյուրը՝ այստեղ։

Թարգմանությունը՝ Արմեն Մալյանցի

Անտառում կար մի հպարտ Տեքի ծառ։ Նա շատ բարձր ու ուժեղ էր։ Ու կար մի փոքր խոտ ծառի կողքին։ Տեքի ծառն ասում է.

– Ես շատ սիրուն ու ուժեղ եմ, ոչ մեկ չի կարող ինձ հաղթել։ Նրա խոսքերը լսելով՝ խոտը ասում է.

– Իմ լավ ընկեր, իչքան էլ ասես, որ դու ուժեղ ես, մեկ է՝ կարող ես ընկնել։ Տեքը անտեսեց խոտի խոսքերը, շարունակեց իրեն գովել։

Մի ուժեղ քամի փչեց, բայց Տեքը իրեն ամուր էր պահում նույնիսկ այն ժամանակ, երբ անձրև էր գալիս, Տեքը պինդ կանգնեց, երբ տարածեց տերևները։

Այդ ժամանակ խոտն էլ էր ծալվում, սովորականի նման, բայց Տեքը չեր ուզում ծալվել։ Քամին ավելի ուժեղացավ, բայց Տեքը նորից չէր ուզում ծալվել, ուժասպառ էր դարձել։

Նա ամեն ինչ արեց, որպեսզի ամուր կանգնի, բայց, ի վերջո, նա ընկավ: Դա հպարտ ծառի վերջն էր։

Երբ եղանակը հանդարտվեց, խոտը նայեց շրջապատին ու տեսավ, որ Տեքը ընկել էր։

Եզրակացություն – Հպարտությունը ընկնելուց առաջ է։